Eén van de belangrijkste lessen die ik het afgelopen jaar heb geleerd, is dat je je eigen navigator bent. Vorige week schreef ik over hoe ‘stilte’ een leermeester is, die je uitnodigt om te midden van chaos in contact te blijven met jouw centrum. Daarin voelend wat wel of niet goed voor je is. Om van daaruit keuzes te maken die in lijn staan met wie jij in essentie bent. Het betekent dat je gehoor geeft aan je behoeften of verlangen, een innerlijke roeping, waarbij je je ruimte inneemt en daarvoor je stem laat horen.
In de verfijning van stilte kan er gevoeld worden waar wel of geen ruimte voor is. Daarin kan worden herkend wat iets met je doet of wat het voor jouw welzijn of gemoedstoestand betekent. Om uiteindelijk voor jezelf op te komen door naar jezelf te luisteren, mee te bewegen op de innerlijke stroom, stagnatie los te laten en te kiezen voor wat passend is voor jou.
Bijna een jaar geleden heb ik gevoeld wat het is om je op een hoogtepunt (of dieptepunt, het is maar hoe je het bekijkt) van een burn-out te bevinden. Zonder al te veel in detail te treden, is vanaf dat moment een intens proces van heling begonnen. Gedurende dat proces ben ik meer dan ooit in lijn gekomen met mijzelf. Voel ik nu wat wel en niet passend voor mij is. Waarin ik mijzelf toesta om te kiezen wat mij wel of niet dient.
Voor mij is het maken van keuzes die in lijn liggen met mijzelf allesomvattend. Uiteindelijk betekent het voor mij de eenwording met alles wat er is, waarin ik navigeer vanuit mijn hartcentrum met de wetenschap dat er altijd een vrije wil is. Dit geeft mij een gevoel van vrijheid. Zo kies ik voor bepaalde voeding, rituelen, routines en sociale contacten die mij vervullen. Hierbij activeer ik mijzelf op een zachte wijze, zonder druk of een gevoel van ‘moeten’. Dit heeft ook betrekking op mijn ‘spiritualiteit’. Ik zie veel om mij heen dat er ook binnen de spirituele wereld sprake is van machtsuitoefening, opleggen van idealen en tunnelvisie. Voor mij betekent spiritualiteit niet het volgen van een bepaalde stroming, religie of goeroe. Mijn spiritualiteit betekent de belichaming van wie ik in essentie ben, vanuit een Goddelijke bron die een vrije vorm en expressie kent. Ook daarin ben ik mijn eigen masternavigator.
Er zijn ook zeer zeker momenten dat ik niet voel dat ik een keuze heb. Op deze momenten voelt het alsof ik volledig stagneer, gevangen zit in een bepaald patroon en ik geen invloed heb op wat zich aandient. Daarin realiseer ik mij dat het vaak vooral overtuigingen (ego) zijn die mij op een bepaald punt lijken vast te zetten. Want, zoals ik schreef in mijn vorige blog, is het juist de stilstand die mogelijkheden biedt.
Het pad dat je loopt, de heling die je ervaart: niets is lineair of in een vorm gegoten. Het draait niet om het behalen van het ‘volgende niveau’: het is de eenwording met alles wat zich aandient en er met compassie naar kijken.
Reactie plaatsen
Reacties